Το υπάρχον κτίσμα που βρίσκεται σε παραθαλάσσιο προάστιο της πόλης του Βόλου προοριζόταν για στέγαση μικρού ξενοδοχείου.
Η νέα κατασκευή έπρεπε να αντικαταστήσει τα στενόμακρα δωμάτια με μεγάλους ενιαίους χώρους που θα ενοποιούσαν τη θέα από το εσωτερικό προς το εξωτερικό δίνοντας την αίσθηση της συνέχειας.
Το φυσικό περιβάλλον και το τοπίο αποτέλεσαν τις κατευθυντήριες γραμμές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, έτσι ώστε η διαμόρφωση της βασικής όψης του κτιρίου να εξυπηρετεί την ανάγκη για συνεχή οπτική επαφή με το νερό.
Επιπλέον, η κινητικότητα των μεγάλων υαλοπετασμάτων εξασφαλίζει φωτεινότητα και συσχετίζει τους χώρους διημέρευσης με τους εξώστες, επεκτείνοντας τη χρηστική συνέχεια του εσωτερικού με το εξωτερικό.
Η κατοικία διαρθρώνεται σε 3 ορόφους με τον έναν από αυτούς να είναι κατά το ήμισυ βυθισμένος στο έδαφος, έχοντας ως χώρο εκτόνωσης τον κήπο με την πρόσβαση στην παραλία.
Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, με το ξύλο να καταλαμβάνει κυρίαρχη θέση στις αρχιτεκτονικές επιλογές, εναρμονίζονται με τον χαρακτήρα του τοπίου αναδεικνύοντας την ξεχωριστή «προσωπικότητα» του κτιρίου.
